funkcja falowa
Encyklopedia PWN
w kwantowej teorii struktury cząsteczek chem. postępowanie polegające na przybliżonym rozdzieleniu zmiennych elektronowych i jądrowych w funkcji falowej układu, co prowadzi do uproszczonego rozwiązania równania Schrödingera.
fiz. dodatkowy efekt interferencyjny dla cząstek naładowanych wywołany wpływem elektrodynamicznego potencjału wektorowego na ich funkcję falową.
atom
fiz. najmniejsza cząstka pierwiastka chemicznego, posiadająca jeszcze właściwości tego pierwiastka, określoną masę oraz specyficzne właściwości fizyczne.
[gr. átomos ‘niepodzielny’],
fizyk duński.
dział chemii teoret. zajmujący się badaniem układów chem. za pomocą metod mechaniki kwantowej;
dalambercjan, operator d’Alemberta, operator falowy,
mat. □, operator różniczkowy liniowy drugiego rzędu określony we współrzędnych kartezjańskich wzorem 
, gdzie 
jest operatorem Laplace’a (laplasjan), u jest funkcją zmiennych t, x1, ... , xn, a c > 0 — stałą.
